Een deel van Borneo-Sporenburg werd door de gemeente uitgegeven als perceel met fundering, waarbij de bebouwing aan strakke regels werd gebonden. Daardoor is er sprake van een sterke samenhang (geschakeld, bouwhoogte, rooilijn), met daar binnen een sterke individuele identiteit door middel van gevelindeling en materiaalgebruik.
De woning van TWA ( de derde van rechts ) toont zich aan beide zijden als een zwart bakstenen volume met erkers die met roestvaststaal zijn bekleed. Doordat het perceel slechts vier meter breed is en er sprake is van een groot hoogteverschil tussen waterzijde en straatzijde, is gekozen voor centrale lichtschepping via een trappenhuis met aan weerszijden ruimten die verschillen in hoogte en niveau. Zowel de iets verdiepte daktuin als de zit-vensters bieden een uniek uitzicht over het IJ.