Duinvilla

Verankerd op zijn plek

Paviljoen in de duinen

Net buiten de dorpsbebouwing van Oost Vlieland, aan de westzijde van het dorp, staat deze villa. Het betreft het meest westelijke kavel van een cluster woningen uit de jaren 60 van de vorige eeuw. De bebouwing van dit cluster kenmerkt zich door eenvoudige rechthoekige volumes van één laag met een flauw hellend zadeldak. De woning is in samenhang met de overige woningen in dit cluster ontworpen. Er is niet gerefereerd aan de karakteristieken van de bebouwing in het dorp. Het huidige huis wordt ten behoeve van de nieuwbouw gesloopt. Het terrein is geaccidenteerd; de huidige woning staat ongeveer 3.00 meter boven de tuin aan de voorzijde welke vervolgens ca. 1.5 meter lager ligt dan de dijk en weg.

Info

  • Plaats: Vlieland
  • Oplevering: 2009
  • Opdrachtgever: particulier
  • Typologie: woning
  • Tags: nieuwbouw woning particulier
  • Bijzonderheden: nominatie Vredeman de Vriesprijs 2010


De locatie wordt verder bepaald door het Vuurboetsduin dat direct aan de achterzijde van het kavel begint en zich ca. 40 meter boven zeeniveau verheft, de dijk en de waddenzee. De grote schaal en het ruige, natuurlijke, en liniaire karakter van deze elementen bepalen in grote mate het karakter van de plek. Om deze redenen is gekozen voor een eenvoudig en enkelvoudig volume. Het dak is in basis een zadeldak waarvan het zuidelijk dakvlak is doorgetrokken. Hierdoor reageert het huis op de verschillen in de orientatie (besloten achterzijde, open aan de zeezijde), en ontstaat de mogelijkheid diffuus daglicht in de woning toe te laten.

Het huis heeft aan de zeezijde een ver overstekend dak en veranda waardoor exterieur en interieur met elkaar worden verbonden en het huis zich wapent tegen het ongenadige klimaat. Om het uitzicht op zee te verbeteren en inkijk vanaf het openbaar toegankelijke terrein aan de westkant te vermijden, is het volume ca. 1.00m verhoogt t.o.v. het aangrenzend maaiveld.

Net zoals bij de overige woningen in het cluster, is het aanwezige hoogteverschil in het kavel gebruikt om een deel van het woonprogramma in het sousterrain onder te brengen. Dit sousterrain toont zich als een bunker in de duinen; het is een zwaar volume, uitgevoerd in naturel beton, waar het maaiveld op verschillende hoogtes op aansluit. Dit basement draagt het lichte volume dat volledig gemaakt is van grijs, of vergrijzend hout en in tegenstelling tot het basement, grafisch en open van karakter is.

Het enige kleuraccent is het oranje-rode (drijfkurk-oranje, betonnings-oranje, zeemeeuwsnavel-oranje) zonweringsdoek dat achter de borstweringen van de veranda gemonteerd kan worden. Op deze manier neemt het huis het materiaal en de kleur van de omgeving aan en nesteld het zich tegen de helling van het Vuurboetsduin.

In de Leeuwarder Courant schreef Peter Karstkarel over dit project.